اهورای من
زندگی برگ بودن در مسیر باد نیست.امتحان ریشه هاست؛ ریشه هم هرگز اسیر باد نیستاهورای من
زندگی برگ بودن در مسیر باد نیست.امتحان ریشه هاست؛ ریشه هم هرگز اسیر باد نیستمراکز تفریحی و سیاحتی تهران
|
|
"بخوانید از حرمسراهای ناصرالدین شاه و سوگلی او"
|
| |||
|
رسم استبداد ، قبل از انقراض سلسله قاجاریه در آبان ماه سال 1304 ، داشتن حرمسراهایی ، باده ها ، صدها و بلکه هزاران زن بود. ناصرالدین شاه روزی که کشته شد ، 85 زن داشت که از نام برجسته ترین آنان یاد می شود : زن های عقدی ، گلین خانم نخستین همسری بود که شاه در زمان ولیعهدی گرفت.... ناصرالدین شاه قاجار در سال 1312 به دست میرزا رضا کرمانی ترور شد و این لشکر حرم نشین ، باید همراه فرزندانشان از دم و دستگاه اخراج می شدند ، چون شاه جدید ، مظفرالدین شاه از تبریز راهی تهران شده بود و او هم صاحب حرمسرا بود. هر یک از زن های بزرگ شاه ، عمارت و حیاط در اختیار داشتند. زن های دیگر به تفاوت از یک تا سه اتاق داشتند و صیغه های جزء ، در دستگاه زن های محترم شاه می زیستند. انیس الدوله ، از جمله صیغه های شاه بود ، اما نه تنها از زنان عقدی شاه محترم تر بود ، بلکه طرف مشورت شاه نیز قرار می گرفت و اولین زنی است که به همراه شاه قاجار ، در اولین سفر او به فرنگ ، تا مسکو ، همراه وی بود. انیس الدوله که در واقع ملکه بود ، ولی فرزندی نیاورد. شاه او را از دل و جان دوست داشت و چندین بار خواست وی را در زمره زن های عقدی خویش درآورد ، ولی او نپذیرفت و اظهار داشت که نمی خواهد ساعت سعد زناشویی خود را بر هم زند. پس از کشته شدن شاه روزی برایش دسته ای اسکناس آوردند و چون تمثال شوهر را روی آن ها دید ، چنان بر سینه و شکم کوفت که سخت بیمار شد و پس از چند ماه به همسر خویش پیوست. انیس الدوله ، به همراه شاه و همراه از راه انزلی ، عازم اروپا شدند ، اما چون موضوع حجاب انیس الدوله مطرح بود ، و ظاهری کاملا متفاوت با زنان اروپایی داشت ، اجبار او را از مسکو به تهران بازگرداندند. ناصرالدین شاه درباره همراه بودن انیس الدوله در این سفر در خاطرات خود چنین نوشته است : " کسانی که همراه به فرنگستان آمده اند از این قرار است در دو کشتی ؛ کشتی اول : صدراعظم ، انیس الدوله ، عایشه ، معصومه ، خورشید کنیز انیس الدوله..." با مشکل پیش آمده و عدم تناسب لباس انیس الدوله با زنان اروپایی ، قرار شد ، آن ها -زنان همراه- به ایران بازگردند. ناصرالدین شاه می گوید :" امروز بنا شد انیس الدوله و حرم از این جا ، فردا بروند تهران. با ساری اصلان ( رحمت الله خان ) و میر شکار ، محمد حسن خان برادر انیس الدوله ، حاجی سرور ، آقا علی و غیره. انیس الدوله راضی نمی شد.گریه کردند. خیلی به ما بد گذشت ، خیلی بد خیلی سخت ، اگر همراه می بردیم برای جا ، منزل ، کالسکه ، کشتی نشستن اشکالات داشت. اگر بروند تهران دل ما می سوخت. بسیار بسیار بد گذشت. آخر میرشکار ، ساری اصلان راضی کردند به خودشان که این جا بد می گذشت مثل حبس بودند." روز بعد شاه در یادداشت خود آورده است : "... آمدیم عمارت ، انیس الدوله این ها می خواستند بروند. زیاد گریه کردم و آن ها هم گریستند. اوقاتم بسیار تلخ شد. خدا انشاالله به سلامتی همه را به وطن خود برساند. انشاالله به خصوص انیس الدوله." انیس الدوله زنی خیر و با ایمان بود. پل ناصرآباد در لواسانات و درهای مسجد گوهرشاد که به طرف حرم باز می شود به دستور او طلاکوب شده است. |
تهران زادگاه من زیباست
|
زادگاه من زیباست . زادگاه من یکی از شهرهای شلوغ جهان است . رتبه اش شانزدهم است . همیشه پر از سر و صداو هیاهوست در زادگاه من مونو اکسید کربن و ذرّات معلق بیشتر از اکسیژن هواست . شهر من همیشه زنده است ، روزها بیرحم و نا آرام است و شب ها خواب ندارد . زادگاه من را باید در نیمه شب از بالا ببینید ، باید آن همه نور و حرکت را از فراز آسمان ببینید تا عظمت و شکوهش را دریابید . زادگاه من تهران شهری در کوهپایه های البرز ، . شهر دود و سرب ، شهر زیبای من تهران . عکس هایی که می بینین ..عکسهای زیبایی هست از تهران
          |
